Η επέτειος: Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας τιμάται στις 8 Μαρτίου κάθε χρόνο ως ημέρα μνήμης των αγώνων του κινήματος για τα δικαιώματα των γυναικών.
Η είδηση: 30% αύξηση σημείωσαν τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας στο Ηράκλειο κατά τη διάρκεια της καραντίνας σε σχέση με την περίοδο προ κορωνοϊού, με τα συμβάντα κακοποίησης γυναικών να εκτοξεύονται…
Το στίγμα: Η επέτειος αυτή αποτελεί σημείο αναφοράς για τους αγώνες ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και διακρίσεων της γυναίκας στην εργασία, την κοινωνία, την οικογένεια. Ενάντια στην έμφυλη και την ενδοοικογενειακή βία, που αποτελεί στις μέρες μας μάστιγα, τροφοδοτούμενη σε μεγάλο βαθμό από τον λανθασμένο τρόπο διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης από την κυβέρνηση.
Όπως στο μακρινό 1857 που ξέσπασε ο ηρωικός αγώνας των εργατριών της Νέας Υόρκης, έτσι και στις μέρες μας η 8η Μαρτίου συνδέεται με τον αγώνα για την υπεράσπιση των βαλλόμενων εργασιακών δικαιωμάτων των γυναικών, τη διεκδίκηση μόνιμης δουλειάς και αυξήσεων στους μισθούς, τη διασφάλιση του δικαιώματος στη μητρότητα, την χορήγηση και παράταση άδειας με αποδοχές για το μεγάλωμα των παιδιών.
Η υπεράσπιση του δικαιώματος της άδειας κύησης και η απαγόρευση των απολύσεων για λόγους εγκυμοσύνης, αποτελεί υπόθεση όλων των εργαζόμενων ακριβώς διότι η καταστρατήγηση αυτού του δικαιώματος αποτελεί πλήγμα στην κοινωνία την ίδια.
Η διασφάλιση της ισότητας παραμένει στόχος διεκδίκησης, καθώς οι γυναίκες αντιμετωπίζονται ως εργατικό δυναμικό δεύτερης κατηγορίας, ενώ τελούν ταυτόχρονα υπό την ομηρία ενός καθεστώτος εκβιασμών και παρενοχλήσεων από την εργοδοσία.
Η γυναίκα συχνά τίθεται προ του απαξιωτικού διλήμματος ανάμεσα στη μητρότητα και την εργασία ενώ καλείται να ανταπεξέλθει καθημερινά σε δύσκολους, απαιτητικούς κι αντιφατικούς ρόλους.
Η μάχη για τα δικαιώματα της γυναίκας είναι αγώνας για τα δικαιώματα του συνόλου των εργαζόμενων. Η υπεράσπιση και η διεκδίκηση των δικαιωμάτων στην εργασία, την ασφάλιση, την μισθολογική ισότητα σε άντρες και γυναίκες, γηγενείς και μετανάστες, σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, αποτελεί κεντρικό επίδικο του εργατικού κινήματος και όρο συνοχής των κοινωνιών.
Πορευόμαστε όλες και όλοι μαζί με στόχο μια κοινωνία, όπου η ανισότητα, η εκμετάλλευση και η βία δεν θα έχουν θέση. Αυτό οραματιζόμαστε, γι’ αυτήν την κοινωνία παλεύουμε, αυτό το μέλλον διεκδικούμε!
